Համերգներով հանդես եկող դաշնակահարուհի Վանդան երաժշտությունը դիտում է որպես իրականությունից փախչելու, խուսափելու մի միջոց: Նա դրանում է գտնում աշխարհում իր տեղի մասին հարցերի պատասխանները: Երբ Վանդան ստիպված է լինում ընտրություն կատարել, նա հանուն երաժշտության թողնում է իր ամուսնուն: Բայց երբ նրա մայրը մահվան մահճում բառացիորեն բացում է «գաղտնիքը», Վանդան այլևս ի վիճակի չէ «հեռանալ» իր երաժշտության մեջ: Ռևմատիկ խանգարումը նվագելու համար արգելք է հանդիսանում. նա չի կարող նորից մոտենալ դաշնամուրին, մինչև չի տրվում իր անցյալի հուշերին: Հեղինակը թեթև լուծումներ չի առաջարկում: Գրքի գագաթնակետը գաղտնիքի բացահայտվելը չէ, այլ ընթերցողին այդ գործընթացին հաղորդակից դարձնելը: