Ումբերտո Էկոյի մեծ բեսթսելերը՝ «Վարդի անունը» (1980), որ բնորոշվել է իբրեւ XIV դարի դեկորներում ծավալվող փիլիսոփայական կամ աստվածաբանական դետեկտիվ, միջնադարյան աշխարհն իր բոլոր շերտերով ընդգրկող հանրագիտարանի արժեք ունի եւ դրա հետ մեկտեղ պոստմոդեռնիստական գրականության կոթողներից մեկի համարում: Ծննդյան 80 տարին բոլորելուն պես Էկոն վճռեց անդրադառնալ իր անդրանիկ վեպին` հրապարակելով իրեն մեծ գրողի համբավ բերած երկի վերամշակված տարբերակը: Նոր «Վարդի անունը», որտեղ հեղինակը բազմաթիվ խմբագրական ու լեզվական շտկումներ է արել, ինչ-ինչ կրճատումներ, մասնավորապես լատիներեն մեջբերումների առումով, լույս տեսավ 2013-ին, եւ ֆրանսերենից հետո հայերենը երկրորդ լեզուն է, որով թարգմանվել է: Հանգամանալի մեկնություններն ու ծանոթագրությունները շահեկանորեն առանձնացնում են այս հռչակավոր վեպի հայերեն հրատարակությունը այլ լեզուներով կատարված թարգմանություններից։